ما مفتخریم که ادعیه حیات بخش از ائمه معصومین ماست . ما به "مناجات شعبانیه " امامان و "دعای عرفه" حسین بن علی (ع) و"صحیفه سجادیه " ... مفتخریم.               امام خمینی (ره)

در منابع مکتوب از حدود 5000 سال پیش به این طرف، حضور فرهنگ دعا و تلاش برای ارتباط با خدا در فرهنگ بشری به تایید رسیده است. البته در نگاه عمیق تر دعا و خداخوانی و در مفهوم کلی تر ارتباط با روح قدسی با سرشت بشر عجین شده است به طوری که ماهیت آدمی با راز و نیاز درآمیخته است. دعا اختصاص به گروهی خاص ندارد و در مواریث همه ادیان الهی و غالب مکاتب بشری جریان دارد. از جمله مواریث کهن روائی جهان اسلام، کتب ادعیه ای هستند که توسط محدثان تالیف شده اند. حوزه معارف دعائی کمتر مورد توجه خواص قرار گرفته است به یقین ادعیه ماثوره عرصه گسترده ای برای مطالعه و تحقیق است و در کشور ما به شناخت و تحلیل عمیق آفاق معارفی و تعلیمی ادعیه توجه خاص صورت نگرفته است، لذا می طلبد مطالعات گسترده ای در ساحت علوم ارتباطات، جامعه شناسی، تاریخ، مردم شناسی، فلسفه دین، روان شناسی، علوم تربیتی، ادبیات ... وعلوم انسانی دیگر، بلکه علوم پایه صورت گیرد. از نگاه آمار دعا تاثیر قابل توجهی بر بیماران داشته و در سلامت مادی مؤثر بوده است امروز مطالعات پاره ای از محققان در تمامی ادیان معطوف یه حوزه دعا شده است و به حقیقت باید اصطلاح دعاپژوهی را رونق بخشید و آثار دعاپژوهان نامدار غربی مانند فردریش هایلر وسم دی گیل و الکسیس کارل و ویلیام جیمز را به جامعه عرضه کرد.

ما امیدواریم مجله علمی دعاپژوهی علاوه بر معرفی میراث دعایی شیعه از آثار گسترده سایر دعاپژوهان استفاده کند .