متون ادعیه به توجه محتوای آن، نیز با توجه به مقصودی که از آن مورد نظر است، که مشخصا ارتباط بنده با حضرت باری تعالی است به صورت کلی، ذیل مبحث الهیات قرار می گیرد؛ البته ممکن است متون دعایی گاهی صرفا به لحاظ ادبی و و زبانی(زیبایی شناسانه، زبان شناسانه) مورد تأمل و تحقیق قرار گیرد لکن آن نیز فاقد درس آموزی و تنبه بخشی معنوی و معرفتی نخواهد بود. بنابراین همه عرصه های دعا پژوهی در ذیل بحث الهیات و در حوزه تخصصی پژوهش های دینی قرار می گیرد. هرچند در آن میان متون دعایی خاص مانند: ادعیه قرآنی، ادعیه حضرات معصومین علیهم السلام، ادعیه منسوب به پیامبران ادیان ابراهیمی، و حتی سایر ادیان الهی با اولویت بیشتر قابلیت توجه، تحقیق و تدقیق خواهند داشت.

بر این اساس به نظر می رسد مجله دعاپژوهی که با هدف پژوهش در انواع متون دعایی(دعاهای قرآنی، دعاهای حضرات معصومین (ع) ، منابع دعایی ادیان ابراهیمی و غیر آن ، دعاهای مطروحه در متون ادب فارسی و عربی، و...) بنیان نهاده شده، بر آن است تا حقایق دینی و معارف الهی را در ادعیه مورد بحث در قالب های گوناگون تحقیقی( به صورت مستقل، به صورت تطبیقی، به لحاظ ادبی و زبان شناسانه، به لحاظ محتوایی، و... مورد دقت و درنگ قرار دهد و آموزه های متناسب با نیازهای نوظهور انسان را به ویژه در دوره مدرن از آن میان استنباط و استخراج نماید و آن را در قالبی علمی، تحقیقی، عمیق و دقیق در اختیار مخاطبان قرار دهد.

نتیجه آنکه به نظر می رسد باید هرگونه پژوهشی که به موضوع دعا می پردازد قابلیت انتشار در مجله دعا پژوهی را دارا باشد و این مجله  که تنها نشریه تخصصی کشور در عرصه دعا پژوهی است نباید تنها به دعاهای متون اسلامی مختص نمود یا از آن میان صرفا نوع خاصی از پژوهش در ارتباط با دعاهای متون اسلامی را مورد توجه قرار دهد.