مسئلة اصلی این پژوهش تأثیر وضعی و تکوینی الفاظ و کلمات در نظام هستی با تمرکز بر مسئلة استجابت دعای ملحون است. دعای ملحون دعایی است که با الفاظ غلط و اِعراب ناصحیح ادا میشود که طبق روایتی از امام جواد علیه السّلام، چنین دعایی بالا نمیرود. یافتة اصلی این پژوهش – که از نوع پژوهش های کتابخانه ای و اسنادی و به شیوة تحلیل عقلی و منطقیِ داده ها به نگارش در آمده – آن است که استجابت دعا اثر نفس انسانی است که به اذن الهی در نظام تکوین اثرگذار است. نفسی که با ابراز فقر، به مبدأ هستی متصل میشود، از قدرت آن مبدأ در اثرگذاری بر امور مختلف بهره مند میشود. از آنجا که حقیقت نفس به قدرت الهی متصل شده، تمام آثار و تجلیات نفس دعاکننده هم مانند کلمات، حالت خضوع، بکاء یا تباکی در اشتداد ظهور قدرت الهی در آن مؤثر است؛ همانطور که اجتماع دعاکنندگان و تکرار دعا نیز بر ظهور این قدرت می افزاید. الفاظ و کلمات و نیز اموری مانند زمان مناسب، مکان شریف و غیره اثر اِعدادی بر نفس دارند؛ یعنی نفس را برای تأثیرگذاری در نظام تکوین آماده می کنند نه اینکه الفاظ و کلمات علتِ فاعلی در استجابت دعا باشند، بنابراین دعای ملحون نمی تواند مانع استجابت دعا باشد. در این پژوهش به برخی از توجیهاتی که از کلام امام جواد (ع) شده است، پرداخته و جهات ضعف آنها تبیین شده است.
جمشیدی مهر, فردین. (1402). تأملی در ماهیت دعای ملحون و بررسی سرّ عدم تعالی آن. دوفصلنامه (علمی-پژوهشی) دعاپژوهی, 3(4), 181-198. doi: 10.22084/dua.2024.28789.1049
MLA
فردین جمشیدی مهر. "تأملی در ماهیت دعای ملحون و بررسی سرّ عدم تعالی آن". دوفصلنامه (علمی-پژوهشی) دعاپژوهی, 3, 4, 1402, 181-198. doi: 10.22084/dua.2024.28789.1049
HARVARD
جمشیدی مهر, فردین. (1402). 'تأملی در ماهیت دعای ملحون و بررسی سرّ عدم تعالی آن', دوفصلنامه (علمی-پژوهشی) دعاپژوهی, 3(4), pp. 181-198. doi: 10.22084/dua.2024.28789.1049
VANCOUVER
جمشیدی مهر, فردین. تأملی در ماهیت دعای ملحون و بررسی سرّ عدم تعالی آن. دوفصلنامه (علمی-پژوهشی) دعاپژوهی, 1402; 3(4): 181-198. doi: 10.22084/dua.2024.28789.1049