نقش دعا در سنت‌های شفابخش؛ جستاری در ادعیه و فرهنگ حسینی علیه السلام

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسنده

1 استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده پزشکی، گروه معارف اسلامی، ایران؛ تهران.

2 دانشگاه علوم پزشکی ایران، مرکز توسعه پژوهش‌های بین رشته‌ای معارف اسلامی و علوم سلامت

چکیده

امروزه علیرغم پیشرفت‌های پزشکی و سرعت روزافزون آن، توجه به دعا و نیایش در کنار مراقبت‌های درمانی، به عنوان یک فعالیت معنوی، حس آرامش را در انسان متبلور می‌سازد. وجود استرس و تنش‌های فراوان در خصوص بیماران، بهره‌مندی آنان را از سرمایه‌های معنوی به مثابه طب تلفیقی برای ایجاد تعادل، افزایش سطح تاب‌آوری روان‌شناختی و مقابله با بیماری نمایان‌تر کرده است؛ زیرا در شرایط درد و رنج مریضی، توجه نفس به مبدأیی که بتواند او را رهایی بخشد، شدیدتر است. پژوهة پیش رو، با استفاده از داده‌های کتابخانه‌ای و اسنادی به روش توصیفی - تحلیلی، به بررسی سیره نیایشی امام حسین علیه السلام و نقش دعا برای ارتقای سلامت بیماران به عنوان یک فرایند شفابخش در رویه‌های درمانی می‌پردازد. این پژوهش با رویکرد کیفی و با هدف بازنمایی راهبردهای معطوف به ملاحظه «معنویت» در کنار استفاده از درمان‌های پزشکی، نشان می‌دهد با بهره‌مندی از این ظرفیت، برآیندهای سلامتی همچون کیفیت زندگی و علائم و عملکردهای زیستی – روانی ارتقاء می‌یابد. در مراقبت‌های کل‌نگر، توجه به هویت انسانی و گرایش‌های درونی بیمار، نظیر نقش نیایش و استعانت از قدرت لایزال الهی برای دور شدن از آلام روحی، و محرکی برای ایجاد پاسخ‌های سایکولوژیک و فیزیولوژیک تلقی می‌گردد که می‌تواند علاوه بر امکان استجابت و شفای از بیماری، با تأثیرات مثبت روان‌شناختی و انگیزشی بر فرد بیمار، در تسهیل روند درمان و بهبود شاخص‌های آن به طور محسوسی نتیجه بخش باشد.

کلیدواژه‌ها