ابن سینا از بزرگ‌ترین حکمای مسلمان در عین توجه تام به عقل و برهان، به شریعت مقدس نیز التفات ویژه ای دارد. او گذشته از مسائل اعتقادی، به تبیین حقیقت بسیاری از فروعات، اعمال و مناسک دینی هم پرداخته است. یکی از این مناسک و آداب دینی، دعا است و از جمله بحث های فلسفی در حوزه دعاپژوهی، مسئلة استجابت دعا است. اینکه حق‌تعالی و مبادی عالیه که مجرد تام هستند، چگونه با دعای انسان مضطر به خواستة او لبیک می گویند، به طوری که با عدم انفعال آنها سازگار باشد از جملة این مسائل است. از ابن سینا در مسئلة اجابت، سه نظر باقی مانده است که به ظاهر متعارض و ناسازگارند، اما با دقت در آنها میتوان آنها را سه جزء از یک نظریة جامع دانست. در این مقاله، با محوریت آرای شیخ‌الرئیس به تبیین مسئلة اجابت، حقیقت دعا، سازگاری اجابت با عدم انفعال مبادی عالیه و نیز سازگاری دعا با قضا و قدر الهی پرداخته میشود.
 دعاپژوهی', './data/dua/coversheet/741675577262.jpg'))